ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΘΑΝ ΤΑ ΧΑΣΕΙΣ ΟΛΑ

 (… κλοτσώντας τον ήλιο στο γοερό μεσουράνημα…)

Το πρωινό λυκόφως έμοιαζε    με κέλυφος από ερυθρότητα

Ο ήλιος επίκειται    καινούρια θραύση!..

 

 Ευρυδίκη δεν υπάρχει  ούτε  Ορφέας υπάρχει!..

Απλώς:   η γλώσσα λείχει αόρατο·

η γλώσσα χαριεντίζεται    με το θάνατο.

Σήμερα να λες·   το πολύ αύριο!..

μεθαύριο σημαίνει μεταφυσική!..  

 

Μια πρώτη μεταφυσική των κροκοδείλων:

όλα αυτά τα’ αυτοκίνητα στους αφύσικους δρόμους… (4)

 

Το βλέμμα της αγάπης ποτέ του δεν δέχθηκε της ύλης τη δωροδοκία μες απ’ τις αισθήσεις!..  (5) 

 

Θα τάξω την άβυσσο στη ματωμένη ταχύτητα.  (6) 

 

…δεν  έχω να άνω με καμιά πραγματικότητα  -

είναι αλλήθωρα τα σκοτάδια μας τα ηλιόλουστα!..

Μονάχη για μένα οπλοφορία το στήθος!..  (7)

 

Είναι καιρός για μάτωμα πιο πέρα κι απ’ το αίμα

στην ερημιά που νέμεται μειλίχια του πνεύμα  (13)

 

Τα δόντια της αγάπης είναι από χαμομήλι

τ’ αυτιά της ερημιάς είναι από δείλι!..  (14)

 

Βαρέθηκα να τέρπομαι στην τέφρα   ρίχνοντας

μέσα σ’ έναν ερημόλακκο το έπαθλο της νύχτας:

το φεγγάρι!..  (16)

 

Πανικός  και  ταχύτητα  της αντιλόπης:

Maha    Μέγας   Magnus    Macht  (σελ. 48)

 

Φυλλώματα χαράς κι έρωτα ο κόσμος·

ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια!.. (ΛΙΟΚΑΥΤΟ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ  60)

 

Η ώρα είναι 23:00 με φθινόπωρο

Ουρλιάζει κάποιος έρημος από παράθυρο

Κι όπως πάντοτε – βέβαια -   σε μια κραυγή της νύχτας

όλοι συνυπάρχουμε  κι  ανασαίνουμε τρόμο!..

Η ζωή μου δεν είχε τίποτα άλλο, δεν είχε,

από τέτοιες πραγματικότητες.

Τώρα μ’ ένα ούρλιασμα γίνομαι παγκόσμιος!..

Αυτό μεινέσκει πανανθρώπινο… 

 

Με άπαντα φωτός    η δογματίλα!.. (53)

 

(επιμύθιο…) ΕΞ  ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ:

Δείξε μου την αλήθεια:  Το ερωτεύεσαι αυτό σύγκορμος;

[ΟΠΤΙΚΗ,   ΦΑΛΛΙΚΟΣ ΗΧΟΣ  και ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

ενδιάμεσα  αριθμημένες επιλογές από τη ΜΥΧΙΟΘΗΚΗ  του Νίκου Καρούζου.

Προλογίζουν τα  άλλα ποιήματα  που ανθολογούνται από τη συλλογή του  ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ εκδόσεις Καστανιώτη 1986)

 

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕ ΔΙΟΓΚΩΣΗ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Περπάτησα σήμερα νιώθοντας κούρος

Είχα κάτι λέξεις τις απόδιωξα στα άχρηστα χωρίς ιστορία

Περπάτησε και χθες αλλά σήμερα είναι άλλο.

Κι ωστόσο αρχαιότερο περπάτημα  – όχι -  ποτέ μου δεν έζησα.

Τι γίνεται εδώ;   Ποιος χειρίζεται ζόρικα  την οφθαλμαπάτη;

Στράφι τα ηρακλείτεια στράφι η επιστήμη.

Συντάσσω δοκίμιο;

Μα όμως αισθάνομαι το άδειο μου κεφάλι   χερόβολο από ηλιαχτίδες.

Ανάληψη της διάνοιας με κοχλαστό λιοπύρι.

 

Η ΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ανοίγω τα μάτια μου στο λιμάρικο φως

έχω πια ξημερώσει.

Σκέψη αλάξευτη χύνεις αιωνιότητα

χωρίς να στοχάζομαι

νικημένος απ’ του νου την εκκόλαψη.

Λοιπόν εκμαγείο;

Βεβαίως, αυτό που λέμε πρόσωπο

πάει στους δίκαιους·

εμείς έχουμε τώρα ξεμείνει δείξαντες

την τρέμουσα πραότητα.

Ορύσσω προφητείες ανασκάφτω διλήμματα

καίγοντας εγωτισμούς

αποτεφρώνοντας εμβατήρια

η κοινωνία που φαντάστηκα λέει όχι - όχι

δεν πρόκειται να υπάρξω.

Συνεπώς η ανάσταση εγκλωβίζεται πάντα

στη λέξη της.

Αρκεί για σήμερα το κακό του έρωτα.

Ρυτίδες αλλοιώνουν οράματα.

Σείεται η νοόσφαιρα δίχως τροχιά της

ταρακουνιέται

χωρίς κύκλο άλλης ωραιότητας.

Ενυπάρχει στη μέγιστη φωτιά κι η δική μου σπίθα!..

Δώρα πολύτιμα, δώρα που ’χει τραγουδήσει

ο πιο άθεος θεός ο αθωότερος.

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

 

ΠΥΘΙΚΟΣ ΟΡΘΡΟΣ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Το κόκκινο Μεγάλο Πνεύμα

πέφτοντας απάνω στους πολιτισμούς

χωρίς ιδεολογία κι ανεμοτρίχια

που μπερδεύουν αιωνιότητες

το Κόκκινο Μεγάλο Πνεύμα

διαφεντεύει τη γλώσσα με μαρμαρόσκονη

πνιγηρή κι ακόλαστη στα λατομεία.

Είναι χαράματα  κι αδυνατώ τη βύθισή μου στον ύπνο

κυνηγημένος είμαι απ’ το μηδέν έως το ένα

κι αυτό το ένα λέει θάνατο στα νωχελικά μουσεία  με στυγνό μάρμαρο

με αθλιότητες μεγαλοφυίας με βραδιάσματα σε καμπύλες ηθικής ενόσω

η ζωή φωνάζει «υπέροχα»!.. κι ο κόσμος είναι επίφοβος  μακριά της

Το Κόκκινο  Μεγάλο  Πνεύμα!..

 

ΚΙΟΝΟΣΤΟΙΧΙΑ

η οργανωμένη αναρθροσύνη

ποσότητες Σύμπαντος  ή

χιλιάδες ύψη στο έδαφος  ή

παραληρήματα περί επέκεινα

με πασχαλινή αρνίσια πλάτη

που λέει και λέει τι πέπρωται

χωρίς ανάμειξη της θρησκείας.

Αμφίβραχυς  ο νους κι η γλώσσα βάτραχος!..

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

 

ΕΛΚΗΘΡΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Στην ερήμωση του πάγου στις διαφωνίες  φύσεως και λογικής

με όλα συγκρουόμενα   με όλα διδάσκοντας

ο μέγας αυταπατώμενος   είναι ο Ποιητής

αποφεύγει τις εγκυκλοπαίδειες

και αναδύεται στη γειτονιά του τυχάρπαστος!..

Αυτό ελκύει κι οδηγεί στο αχανές  κι  αναπόκριτο!..

Στην Αυλίδα  ή  στην Ταυρίδα;

 

ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΦΩΝΙΑΣ

Πιστεύω τη σημαίνει;   πληγιάζομαι;

πληγή καταφέρω στον αγέρα;

Πλαγιάζοντας άναυδα με εικασίες

που δεν ευνοεί ο χειμώνας

η μαρμάρωση των άστρων επιτέλους!..

Θέλγομαι από εκκρεμότητα ο άξεστος   θα κυριαρχήσει

μαύρισμα θεϊκιά φάρσα κι αν γεννιόμαστε τι;

το φτηνότερο θαύμα!..

Τέτοια ζέουσα νόηση κι ακόμη να υπακούει στην  Προϊστορία…

Φεύγα ολομόναχος προς τη φλόγα σου

φεύγα κι από μένα!..

Πιθανόν εγώ να διαστρεβλώνω τ’ αστέρια!..

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

 

ΠΕΖΙΚΑΡΙΟΣ ΠΟΥ ΧΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Η αγιότητα δεν πάει για  record·   όπου φτάσεις

(πρβλ, την επί του Όρους Ομιλία)

Καθένας ανταμείβεται κατά τη μουσική του.

Τι να σας πω τώρα…

Μεταθανάτια σημασία δε λουλουδίζει.

Θλίβομαι σήμερα που αναπνέω χρυσάνθεμα

λησμονήσαντας ίμερους  κι  ανάστροφους όρους της καλοσύνης.

Δεν ήμουνα ποτέ πιασμένος απ’ τη φρίκη σας

κοιμόμουνα στο κελί μου

κι αν έπρεπε ν’ αντικρίζω την τραγωδία μου

περισσευάμενος ο χρόνος

Πάντοτες αντιπαθούσα τα νευρόσπαστα

τους φασουλήδες όποιας ιδεολογίας

αγάπη μου στα ψάλλοντα μαλλιά σου.

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΝΗΛΙΑΣ

πότε τα ’κανα;

Οι μαυρομάτες του Αναπλιού  κι  ανάμεσά τους η μητέρα μου.

Μωρουδάκι τότενες ο Λένιν αν θυμόσαστε

στην Παρισινή Κομμούνα·   θα την αναλύσει.

Μετά τους βρεφικούς ύπνους.

Καλύτερα να κοιμάμαι!..

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

 

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Ενδέχεται ο θάνατος εσαεί ηλιοστάλαχτος

ετούτη τώρα τη στιγμή

με συγκοπεί να με γραπώνει ξαφνικά  ή  τις οίδε.

Ενδέχεται  να με φουμάρει κάνα – δυο δεκαετίες.

Μα υπάρχει τίποτις άλλο απ’ τη στιγμή την επόμενη;

Αρρώστησα πολύ μες στην υγεία μου!..

 

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Ίριδα στον ορίζοντα

λυγίζει πάλι την όραση   χωρίς προηγούμενο!..

Κάποτε όμως η φύση βοερά   σοβαρεύεται

κλείνοντας την ουράνια θύρα!..

 

[ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗΣ]

Καθάριος  απέναντι στον ήλιο που λάμπει

καθάριος και σε κάθε συννεφιά της μοίρας

προχώρει σταθερά κι ατάραχα δίχως

να λησμονήσεις πως ακόμη

δεν έλαμψε το χόρτο μες τον άνθρωπο.

Καθάριος – αυτό σημαίνει

χωρίς αποσκευές και εισιτήρια

γιομάτος απ’ την οικουμένη

[εις μνήμην Δημήτρη Κακουλίδη· του το ’χα κάνει χάρισμα πριν από τόσα χρόνια]

 

ΚΑΘΕ ΜΥΑΛΟ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ  1986)

τύχη και νόηση σε πολλαπλότητα

η λάμψη αρωματική που περιβάλλει

το σεξουαλικό αεροπλάνο.

Κι αν η μαυρίλα τα σηκώνει όλα

με μια σελήνη να θηλάζει το έρεβος

όταν ο γενετήσιος σπασμός πραΰνει   την εξαγρίωση κι όταν

η χίμαιρα χτίζει αχνούς  κι ατμίδες

αποσύροντας τη λογική μας

εμπόριο στους ουρανούς δε γίνεται

σύσσωμο διαπρέπει το σκοτάδι πάντα.

 

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΣΚΟΡΒΟΥΤΟ

Νεκροί που αγκαλιαζόμαστε στους δρόμους

νεκροί που χαιρετιόμαστε διαφορετικά.

Νεκροί και χωρατεύουμε τρώγοντας αθανασία

φιλιόμαστε σταυρωτά

διανύοντας αποκαΐδια:  τη φωτιά σε χρεοκοπία.

Νεκροί με τ’ όνομα·

η μεγάλη ζωή των φυσαλίδων·  ένα πλεόνασμα

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

ΠΙΣΩΠΛΑΤΟΣ ΗΛΙΟΣ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΞΟΔΑ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

κι ωστόσο

πάω στο σκοτεινότερο·  πίσσα·  γεωγραφική χλεύη.

Δεν πειράζει·  έτσι κι έτσι θα ’πεφτα που θα ’πεφτα στην άβυσσο.

Κι αν είπα οράματα κι αστροφυσικά ερέβη

καπνός ανέβηκε·

κι αν ομνύω ακόμη στον άγγελο που   θα γίνει ο αρουραίος,

η όραση χιλιάδες χρόνια χωλαίνει.

Στίγμα ζωής:  απολαύσαμε φρίκη.

Μέλλοντας ουρλιάζει με παρελθόντα.

Στύβω κομήτες και γαλαξίες αύριο

το Σύμπαν έχει γίνει ωκεάνια λεμονάδα!..

 

ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ

Η δομή της θεότητας επί δέκα

Χύνομαι στην ηδονή που λέει όχι  και  όχι  στο θάνατο

διάττοντες  κομήτες η ρεύση του Όντος

η οπτική ονείρωξη

τ’ αεροπλάνα τριαντάφυλλα στην ουράνια νύχτα.

Σε απόγνωση το μυαλό δεν παίζει πραγματικότητα.

 

ΩΡΑΪΣΜΑ  ΚΑΙ  ΘΕΡΜΗ ΑΡΙΘΜΗΣΗ

Ραμφίζω οντολογία.

Τα χουγιαχτά της καταιγίδας μ’ αστραπόνερα

σε ποσότητες θάμβους ανήλιαγος Δίας.

Μεγάλη τύχη να ’χω πάντοτες εγώ ο μαύρος

ηλεκτρική επαφή με το τίποτα για να δικαιώνει

το υλιστικό μου πρόσωπο που ενοχλεί οποιαδήποτε

καλαίσθητη ποιητίζουσα μούρη.

Στη λησμονιέρα μου εγώ κι ας μην είναι από πορσελάνη!..

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

ΦΑΝΟΣΤΑΤΗΣ

Ανέκαθεν απλουστεύτηκα σε πολύωρους ύπνους

αποφεύγοντας κυρίως την ομιλία

μα όμως   δεν είμαι τίποτα άλλο από γλώσσα·

μηχανισμός ηχητικός μετατοπίζοντας λαμποβόλημα·

χιμαιρικός χοροδιδάσκαλος λέξεων

εναγκαλιζόμενος υδράργυρο στο ηλιοθάλασσο

κι όταν έψαχνα για θερμόμετρο αναμνήστηκα

τη βλάστηση που ανεβαίνει.

Τέτοια σκαρφίζεται συνήθως η ωραιότητα.

 

ΚΡΕΟΠΩΛΕΙΟ

Η εδώδιμη Άνοιξη κι ο απόμακρος Αμνός   που μερίζεται

στην κατάμαυρη του θανάτου αγραμματοσύνη!..

 

ΑΚΑΡΙΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ

Η κουνουπιέρα – αιτιότητα σε τι καλοκαίρι;

Τα γλίσχρα φεγγαράκια τα βαρέθηκα υπέρ της απουσίας.

 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΜΕΤΑΠΕΙΣΤΟΣ   ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΜΗ ΟΡΑΣΗ

‘Ένα λεφτό!.. ένα λεφτό!..

Φλόγες μεγάλης ερυθρότητας!..

 

κι ανακαινίζω τα’ ουρανού το γάλα!..

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, Καστανιώτης 1986]

 

Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

-όπως ο Δίας για ν’ ασελγεί μεταμορφώσεις απίθανες όσες ήθελε έκανε – μεγάλος μπαγάσας!-

το ίδιο λέω κι ο ποιητής δικαιούται…

καλώς αλλάζει και συναλλάζει προσωπεία στο πρόσωπό του το άδηλο

έτσι κι αλλιώς η γλώσσα είναι ασέλγεια πάνω στο Είναι!..

 

ΞΕΦΡΑΓΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

(… στο διπλανό μου σκύλο λέω πάντοτε μαζί δυστυχούμε…

Έτσι:  καταλήγω πως η μια αλήθεια είναι το χιούμορ της άλλης… )

Ευτυχήματα   Ευτυχήματα   Ευτυχήματα!..  Τη νύχτα ιδίως όταν τρομοκρατούσαμε   μ’ αναμμένο φακό στο πηγούνι   παρασταίνοντας τα φαντάσματα   κι οι κοπέλες έτρεχαν πανικόβλητες!..  Δείξε μου την αλήθεια:  Το ερωτεύεσαι αυτό σύγκορμος;   Καθώς το ’πες…  Ας πάμε να λούσουμε στο ποτάμι τα κορμιά μας.   Πάνε  Και εκεί ο Ευάγριος   όπως είχαν ευχάριστα βουτήξει μεσημεράκι με γδύμνια   τον Ήμερο αδράχνει απ’ το κεφάλι και το χώνει στου αθώου νερού τη γυαλάδα  ο Ευάγριος   δεν τον αφήνει ναν το βγάλει στην επιφάνεια λάμπει ο ήλιος   μαίνεται μ’ αχτίδες γενετήσιες απ’ τα ύψη του.   Το χώνει·  δεν τον αφήνει  για κάνα περίπου λεφτό της ώρας  ναν το βγάλει  κι ύστερα τον αφήνει  9τι λύτρωση)  κι ο διψαλέος της αλήθειας βαριανασαίνει εξώτερος.   Τι λαχτάρησες αδέλφι μου με το κεφάλι σου πιεσμένο στα ύδατα;   Να πάρω ανάσα.  Να βγω στην επιφάνεια.   Μα όμως μονάχα όταν ο έρωτας να αναπνεύσεις άγγιζε τη μηδενικότητα   θα ’τανε της αλήθειας ο έρωτας κι η άγρια μάθηση!..   [ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ, ΕΞ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ κι άλλα ποιήματα από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, εκδόσεις Καστανιώτη 1986]

Πέμπτη, 27 Απριλίου 2023