ΣΗΜΕΙΩΘΗΚΕ ΧΘΕΣ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ

 Μου έβαλαν στη μασχάλη    και μου ανέθεσαν να συγκρατώ

και να εξαίρω    λίγες σελίδες με στίχους

-εν ολίγοις μια ζωή.

 

Βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση.

Έχω στενή επαφή    με την πρώτη σελίδα:

αβέβαιη και ευφάνταστη. 

Κατάγεται, όπως μου εμπιστεύτηκε,    εκ του απραγματοποίητου.

Και όταν πλήττω μαζί της    βεβαιώνει 

πως οι επόμενες έχουν καταγωγή    εξίσου φειδωλή.

Και μια μονάχα από αυτές    καυχιέται    πως ήρθε από τον ήλιο.

Μα φαίνεται πως πρόκειται    για φαντασίες:

η πλειοψηφία των στίχων επιμένει,   με κάποιαν ανεξήγητην υπεροψία,

πως καμιά, μα καμιά    δεν έχει συγγένεια

με ευδιάθετα πράγματα    όπως, ας πούμε, ο ήλιος.

 

Αχθοφόρος μελαγχολικός,    λοιπόν, ορίστηκα.

Πάντως και μόνοι σας    το θέμα ερευνήστε.

Αν μη τι άλλο    κάνετε καλό    σ’ ένα ανεύθυνο, τελείως ανεύθυνο, εξώφυλλο

[ΠΡΟΛΟΓΟΣ ή μιλάει το εξώφυλλο από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958 αντιγραφή και επικόλληση από τη συγκεντρωτική έκδοση ΠΟΙΗΜΑΤΑ εκδόσεις Ίκαρος1998)

 

 Από την ίδια συλλογή ανθολογούνται εδώ τα ποιήματα (ΤΙΤΛΟΣ και πρώτοι στίχοι):

1.     ΕΝ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ, Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα

2.     ΕΡΗΜΗΝ, Σημειώθηκε χθες διόγκωση της ματαιότητας

3.     ΕΚΛΕΙΨΙΣ, Παρατηρήσατε το φαινόμενό μου…

4.     ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ, Επεκτείνομαι και βιώνω παράνομα…

5.     ΥΣΤΕΡΙΑ, Απόψε έντρομη στο παράθυρο…

6.     ΑΓΓΕΛΙΕΣ, Διατίθεται απόγνωσις εις αρίστην κατάστασιν

7.     ΓΕΓΟΝΟΤΑ, Μόνη, εντελώς μόνη περπατώ στο δρόμο…

8.     1^η ΑΠΡΙΛΙΟΥ, Ο Απρίλης φημισμένος κηπουρός…

9.     ΟΝΕΙΡΙΚΑ, Η μέρα ξύπνησε και

10.                         ΤΗ… ΚΑΙ ΕΝ, Κατακλυσμός του ανέφικτου

 

ΕΝ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ (από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958)

Είμαι σχεδόν χωρίς επάγγελμα τώρα.

 

Νεότερη

κατασκεύαζα κυρίως διαμαρτυρίες.

Αλλά και μεταχειρισμένες καταστάσεις

μάζευα

που μεταποιούσα εύκολα

σε πρωτοτυπίες και παραφορές.

Στρωμένη δουλειά.

Ευπορούσα.

 

Τώρα επιδίδομαι στο άσκοπο.

Ίσα-ίσα προς το ζην:

επιβαίνω του ανέργου χρόνου μου

κι εκτελώ μικρά δρομολόγια

για λίγη αναδρομή

στα εύκρατα της νεότητός μου

επαγγέλματα.

 

ΕΡΗΜΗΝ

Σημειώθηκε χθες

διόγκωση της ματαιότητας.

Αυτό, φυσικά,

κανείς δεν το αντελήφθη.

Κανείς απ’ τους ελάχιστους «πλησίον μου».

Μονάχα εγώ

που όρθια μπροστά στο μεσίστιο μέλλον μου,

σε στάση ανήμπορη αλλά κόσμια,

άφησα να διαφύγει από το χώρο μου

ένα ολόκληρο απόγευμα,

σε μια ρευστότητα αθεράπευτη,

γνωστή,

αλλ’ επιδεινωμένη.

[από την ομότιτλη συλλογή της Κικής Δημουλά]

 

ΕΚΛΕΙΨΙΣ (από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958)

Παρατηρήσατε το φαινόμενό μου;

Την ολική μου, επιτέλους, έκλειψη;

 

Είχα ένα ιδιόκτητο διακριτικό στερέωμα,

προσωπικής μου χρήσεως,

που, διατρέχοντάς το, έγραφα στίχους:

εν ολίγοις διένυα ευπρεπώς τη μοίρα μου

Χθες λοιπόν,

περί την δωδεκάτην βραδινήν,

χωρίς καμιά ορατή αιτία,

εγώ, ο λυρικός πλανήτης,

έπαθα ολική σχεδόν έκλειψη

 

ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ

Επεκτείνομαι και βιώνω

παράνομα

σε περιοχές που σαν υπαρκτές

δεν παραδέχονται οι άλλοι.

Εκεί σταματώ και εκθέτω

τον καταδιωγμένο κόσμο μου,

εκεί τον αναπαράγω

με μικρά κι απειθάρχητα μέσα,

εκεί τον αναθέτω

σ’ έναν ήλιο

χωρίς σχήμα, χωρίς φως,

αμετακίνητο,

προσωπικό μου.

Εκεί συμβαίνω.

 

Κάποτε, όμως,

παύει αυτό.

Και συστέλλομαι,

κι επανέρχομαι βίαια

(προς καθησυχασμόν)

στη νόμιμη και παραδεκτή

περιοχή,

στην εγκόσμια πίκρα.

 

Και διαψεύδομαι.

[από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958]

 

ΥΣΤΕΡΙΑ (από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958)

Απόψε

έντρομη

στο παράθυρο

τινάχθηκε η παραφορά μου

φωνάζοντας:

Βοήθεια, βοήθεια με πνίγουν!

 

Τούτο συνέβη ξαφνικά

την ώρα που καθίσαμε για βράδυ

στο τραπέζι

που βγάλαμε

τις πετσέτες από τις θήκες

για να μη λερώσουμε τα τετριμμένα,

κι αρχίσαμε να τρώμε

την τελευταία μπουκιά της ημέρας,

λέγοντας κάθε τόσο:

δαπανηρό φαϊ,

δαπανηρό φαϊ

πόσο η ζωή ακρίβυνε!

 

ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Διατίθεται απόγνωσις

εις αρίστην κατάστασιν,

και ευρύχωρον αδιέξοδον.

Σε τιμές ευκαιρίας.

 

Ανεκμετάλλευτον και εύκρατον

έδαφος πωλείται

ελλείψει τύχης και διαθέσεως.

 

Και χρόνος

αμεταχείριστος εντελώς.

 

Πληροφορίαι: Αδιέξοδον.

Ώρα: Πάσα

[από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958]

 

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ (από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958)

Μόνη, εντελώς μόνη,

περπατώ στο δρόμο

και πέφτω πάνω σε μεγάλα γεγονότα:

Ο ήλιος σαν επειγόντως να εκλήθη από τη Δύση

αφήνοντας ημιτελές το δειλινό…

 

Σε λίγο η νύχτα,

κρατώντας τους αμφορείς του μυστηρίου,

των ιδιοτήτων της  επαίρετο,

όταν στο ρεμβώδες μάτι της, το φεγγάρι,

ένα απρόσεκτο, λαθραίο σύννεφο, πάτησε

και την τύφλωσε.

 

Του ατυχήματος τούτου

επωφελήθηκε

κάποιος παράξενος κατάσκοπος

-το μεσονύκτιο υποπτεύονται-

το σύμπαν πυροβόλησε

και το άφησε ακίνητο…

 

Μετά από τέτοια γεγονότα,

το γεγονός πως είμαι πάλι μόνη

παρελήφθη.

 

1η Απριλίου

Ο Απρίλης

-φημισμένος κηπουρός -

πήδηξε το πρωί στον χέρσο κήπο μου

κι ένα εξαίσιο έμπηξε τριαντάφυλλο.

 

Η άνοιξη

κρυμμένη πίσω απ’ το τριαντάφυλλο,

βλέπει την έκπληξη μου και γελάει,

ενώ με την απέραντη χαρά μου

παρασημοφορεί τον μάγο κηπουρό.

[από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958]

 

 

ΟΝΕΙΡΙΚΑ (από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958)

Η μέρα ξύπνησε.

Ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της

και είδε τον κόσμο

ακόμη πλαγιασμένο με όνειρα

και μαγγανείες της νύχτας.

 

Ανέβηκε τα βουνά,

στους λόφους γλίστρησε,

και χύθηκε στην πολιτεία

βιαστική.

 

Των δρόμων τα φανάρια έσβησε,

σκιές κρυμμένες στις αυλές και στις γωνίες

έπνιξε,

κι αφού μοίρασε στους ανθρώπους

αγωνίες και προβλήματα

εις πέρας να τη φέρουν τους ανέθεσε.

 

Ύστερα την απουσία μου αντιλήφθηκε

(μιαν ευτυχία διαπραγματευόμουν

ακόμα, μέσα στ’ όνειρο),

το κλειστό μου άνοιξε παράθυρο

και μ’ όλο της το βάρος πάνω μου έπεσε

τη διαπραγμάτευση έτσι διακόπτοντας.

 

ΤΗ… ΚΑΙ ΕΝ…

Κατακλυσμός του ανέφικτου

με παρέσυρε, κι εξέλιπα

χωρίς ενθύμια και λυπημένους.

 

Ύστερα

σαν μια μικρή αποζημίωσις,

τούτο το ανέφικτο

έγινε φέρετρο.

Δυο χειροδύναμες λύπες το σήκωσαν,

και βρέθηκα στον τάφο μου

απ’ όπου ανωνύμως σας γράφω.

Ταυτότητά μου μην αναζητήσετε.

Δεν ωφελεί.

Απ’ τη φωτογραφία το ύφος υπέκυψε.

 

Το βλέμμα τρελάθηκε ήσυχα.

Όμως ό,τι για μένα

θα θέλατε να ξέρετε,

εκ ποιών δηλαδή πατρός και μητρός,

γεννηθείσα τη… και εν…

οικοκυρά ή επιστήμων

και προπαντός ορισμένη,

αυτά, απλώς αυτά,

του κατακλυσμού επέζησαν.

[από τη συλλογή της Κικής Δημουλά ΕΡΗΜΗΝ 1958]

 

ΣΕ ΔΕΚΑ ΣΤΙΧΟΥΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΑ ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΜΜΕΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟ (Κική Δημουλά)

 [Ένα κομμάτι άνεμος που έπεσε στο δρόμο κάθισε κι έπαιξε στα σύρματα μια μελωδία σιγανή αφιερωμένη στη διάθεσή μου. Αυτή για μια στιγμή μονάχα ανασηκώθηκε και κοίταξε κι ύστερα αμετάπειστη και αδιάφορη ξαναβυθίστηκε εντός μου…  Ανακινήστε καλά προ της χρήσεως… Προς τούτο εσωκλείονται οδηγίες. Αν τις διαβάσεις προσεκτικά – σύνθεση, προφυλάξεις, δοσολογία – θα δεις ότι τις ίδιες ακριβώς παρενέργειες επιφυλάσσει η μικρή δόση αγάπης και η μεγάλη. Οι λέξεις φταίνε, Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν… ]

Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου 2020