ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΓΙ’ ΑΠΕΝΑΝΤΙ…

 (…μόνο που ως λαιμός κομμένος σύρριζα του φεγγαριού…)

…ερέθιζε τους ταπεινούς

μα πιο πολύ τον ακροτελεύτιο Βοόζ

με τα ερωτικά ενώτια του οικοδεσπότη

και το χρυσαφί δαμάλι

καρφωτό στο στήθος του να μουκανίζει

κάθε που η έλευση κάποιων Ηρακλειδών

ήτανε  ante portas 

 

δεν έβρισκε, λοιπόν, το πέρασμα

όχι που δεν υπήρχε

μα που, χρόνια τώρα, είχε αχρηστευτεί

ως λέξη

καθώς με άλλα κατιόντα προχριστιανικά

σωριάστηκε καταμεσί της Θεσσαλίας

όπου  ο πάσα ριγωτός στυλίτης  ή  φουστανελάς

κραδαίνει κι από ’να ακροκέραμο

της παλιγγενεσίας!..

[ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ

κι άλλα ποιήματα από το  ΘΑΛΑΜΟ ΑΖΩΤΟΥΧΩΝ,

δεύτερη  ενότητα στη συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου 

ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ 1981, 

συγκεντρωτική έκδοση

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1978 – 1987]

 

 

ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΤΕΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΣΩ ΜΑΝΗΣ

(από τη συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ 1981)

Πρώην υπερσυντέλικος,  οψέ πλατωνιστής

φυσώντας άγριος μπουνέντης

κι ο δείκτης του γαγγρανιασμένος

κι όμως ατάραχος

πέρασε μέσα από το ταμπούρλο

σαν οξφορδιανή περούκα

όπως η αιωνιότητα γίνεται περιστέρι

κατά τα ειωθότα.

 

ET DONA FERENTES

Μην πεις της πέτρας

που κάθισε πάνω της η καταχνιά

μην πεις πως κάπου

είναι το νερό κατσίκι

με γένι πετροκάρβουνο

το μάτι νυχτοκρούσταλλο

και αστροκέρατα σαΐτες

μην πεις της πέτρας

 

απ’ τον καημό της θα σχιστεί

θα βγει καπνός  και  θειάφι

κι ο σελασφόρος Αγαμέμνονας

να υπερασπίσει  την πλατυποδία στη νυοστή

εθνοσυνέλευση των πανελλήνων.

 

ΠΑΡΑΛΑΛΗΜΑ

Ο βυθός μ’ όλο που ήταν κωφάλαλος άκουγε

που μιλούσα·

βλέποντας να μου ρίχνονται όλα τα τελώνια

έκανε εμετό την ψίχα του

πήρα βλέπεις να μετρώ τα πράγματα αλλιώς

με της σιωπής το παραλάλημα  -  μονάδα

κι εκείνον τον ολολυγμό της νύχτας σαν,

σπαραγμένη από σκυλιά  και  αστυφύλακες,

βουλιάζει στο αμπέχωνό της.

 

Και τότες οι οχιές σηκώθηκαν της θάλασσας

σφύριζαν όρθιες όπως τ’ αλλότρια ψαλίδια

όταν συνοδεύουνε το πέρασμα στα Παναθήναια

κι είναι της σκόνης το αλαλητό

μέσα στο χρυσοφώς,  η μόνη παρθενία!..

 [από τη συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ 1981]

 

ΣΤΩΜΕΝ

(από τη συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ 1981)

Πρώτο που αυτοί αποφασίζουνε πως κινδυνεύουμε

και πότε  και  πώς θέλουμε δε θέλουμε θα μας   «εσώσουν»!..

Δεύτερο που απ’ τις αξίες προτιμούν τα αξιώματα,

τι να τις κάνουμε τις παλιατζούρες.

Τρίτο γεγονός το ανάστημά σου  που τους καταργεί,

το εύρος σου που αχρηστεύει τις μονάδες τους

και τα ισόπεδα τοπία τους.

Τέταρτο  που οι εύπιστοι,

που να τους πάρει ο διάολος,

χειροκροτούν το φίμωτρο

για τις  «φωνασκίες των πληβείων»

κι ούτε που θέλουνε να δούνε

πως κόψε από δω  κόψε απ’ εκεί

σε τεμαχίσανε σε οικόπεδα

και μυρμηγκότρυπες οι άψωλοι!..

 

Γεγονός  προχωρημένο που στους δρόμους σου

έναν Απρίλη χύθηκε το έμπυο,

οι μειοδότες περιφέρανε ό,τι πελώριο: 

τ’ ατίμητά σου,   το αίμα σου αιώνων 

στα διεθνή χρηματιστήρια   σ’ αγοραστές   βορά της φτήνιας

και που πιάσανε τα υψώματά σου οι φαύλοι  και οι αχρείοι

στίφη και που εσύ πικρός απήγανος,

του τάφου άκρη – άκρη  και  της λεηλασίας

ό,τι περίσεψε δοσμένο στη φυγή,

νους ενδοφλέβιος  και  μάτια ν’ ανασκάβουν την αντάρα.

 

Γεγονός έσχατο η εκατόχρονη οργή σου

που αρνιέται τη μετάσταση και δεν πάει πιο πέρα

παρά εδώ, μονάχη της, χωρίς καψούλι

συνωμοτεί και δέρνεται με το βυθό της

 [από την ποιητική συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ, εκδόσεις Κείμενα 1981]

 

ΕΝΔΟΠΛΑΣΜΑ

Τώρα που πιάσανε τα πόστα

σύρε και φώναζε όσο θες.  Αυτοί

πήρανε τα μέτρα τους

ακροβολίστηκαν στα έγκυρα προσχήματα

εσύ φώναζε τώρα όσο θέλεις·

ειρωνικοί, σου παραχωρούνε άσφαιρα ηχηρά

για μιαν άνευρη ένσταση

για την κάποια προσφυγή σου

πιο πολύ για το θεσμό της προσφυγής

κυρίως όχι για σένα

που τώρα καταφεύγεις στη βλεννώδη άσφαλτο

στα έμπυρα μεν ελάσματα που όμως

ακόμα η ταραντούλα μέσα σου,

εμφανώς ουράνια,

περνάει τράνζιτο,  θερίζει

κατοπτεύει

 

ΓΟΡΙΛΕΣ

Λοιπόν:  οι έμμισθοι εσείς

οι διακηρυξίες  οι αβανταδόροι  επιμεληθείτε

της υπακοής  και της ανυποψίας των μακάρων,

οι επόπτες επιμεληθείτε των χορδών

της αφωνίας των εντέρων

και των αποφράξεων,  επιμεληθείτε

της ευθυβολίας

με το μήκος του το πιο μαβί

πάλι με κυάνιο ο ουρανός

με σημαδεύει.

 

ΤΑΡΙΧΕΥΕΙΝ

 (…όταν οι λέξεις του ποιήματος  προβλέπουν…

«πως οι Μήδοι στο τέλος θα διαβούνε…») 

Η δύναμή τους είναι    να είσαι ανίδεος

να είσαι αφελής,    να αμνηστεύεις,

η δύναμή τους είναι    να ξεχνάς, να μην θυμάσαι

που η εντολή από τους Κατεπάνω είναι

να συμφωνήσουνε ανακριτής κι εισαγγελέας

να κηρυχτείς σε αφάνεια να μπεις στο αρχείο,

ή αν η χάρη τους...

να σ' αναλάβουνε ταριχευτές…

 [το απαρέμφατο ΤΑΡΙΧΕΥΕΙΝ από την ποιητική συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ, εκδόσεις Κείμενα 1981 με μότο του ποιητή από το οπισθόφυλλο της έκδοσης]

ΟΠΩΣ Ο ΑΙΑΣ

(από τη συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ 1981)

Ανάμεσα σε πέτρες που δεν είδανε

τον ίσκιο τους ποτές

που δεν ακούσαν τη φωνή του

τόσο υψίσυχνη μες στα φωνηεντόληκτα,  είπα:

Κλείστε τις πόρτες, όχι άλλοι  «σωτήρες»·

μεσολάβησαν τα Τρωικά.  Ο λόγος μου

δίχως πια τα άμφια του,  γυμνός

όπως η πόντια βάτος

αναθρώσκοντας  τα πού του σφίγγανε το

υπογάστριο

«ιερά,  εθνικά»  και  άλλα τέτοια χάχανα

χύθηκε κατεπάνω στο μαχαίρι του

όπως ο Αίας!..

 

ΔΕΝ ΘΑ ΟΣΙΩΘΕΙ

Όχι που κάθε τρεις και λίγο στήνεται κερί,

φτηνός στ’ αγκάθια  ή  όρθιος πάνω στην τύψη του,

όχι που με χέρια βουτηγμένα στον μπρούντζο  και  την καταχνιά

βγάζει από το συκώτι του το δόντι του κράλη Συμεών

ή κάποιου Κύριλλου,  που τον κάναμε άγιο,

το νύχι κι άλλα της επαρχίας τέτοια

(άσε που καταγίνεται να πλοιαρχεύει με διψήφια μποφόρ

ο θεοπάλαβος),

μα ποτέ ένας τέτοιος αναιδής,

πιο κι από περισπωμένη σε προπαραλήγουσα,

δεν θα οσιωθεί·

κι ας το πάει ξεπιτούτου να χυθεί το αίμα του

όπως σε αμφιθέατρο χριστιανομάχων,

να μας εκθέσει στις έξω εκκλησίες.

Η αγκιτάτσια ετούτη ξεπεράστηκε.

Είναι αδιάφορη πλέον για τέτοια η Αντιόχιεα

κι η Κάλλατις ενδοστρεφής από λαγνεία.

 

ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΙ

Σκάλισε,  σκάλισε τα ξύπνησαν

οι στρουκτουροκανίβαλοι.

 Βγαίνουν τώρα από τον Άδη τους

(κρούει συνέχεια τη λύρα του ο Ορφέας)

κι από τις τρύπες τ’ ουρανού ονόματα του φόνου:

πλουτώνιο,  στρόντιο,  κοβάλτιο  κι  άλλα μυριάποδα

βαβελικά·  τήβαννοι ασπόνδυλοι

σπάσανε τις πυρηνικές δεσιές,

πέσανε οι πύλες,

χύθηκαν τα μυαλά της ύλης στα πυρηνοστάσια,

μύρισε πια ο αιθέρας,

μεσούρανα καίεται η διαφορική εξίσωση

που φώταε τον ύφαλο του κόσμου…

(από την ποιητική συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ, εκδόσεις Κείμενα 1981)

 

ΤΩΡΑ ΛΕΜΕ ΔΟΞΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ…

(…πάει να πει εκ του ασφαλούς… έδωσες την ιδέα να ξαμολυθούνε οι καρκίνοι…)

Το μεσημέρι είναι έργο των χαλκέων,  όχι οι λύκαινες·   που άμποτες σε οργασμό   με τα οχτώ βυζιά ορθά   τις ρώγες πυρωμένες   καθώς ανάμεσα από φοινικιές  και  άλλους βλεννογόνους   θα χύνεται φαλλικό μελτέμι,   ν’ αφήνανε  αθήλαστα τα δυο μωρά  -  ριζίδια της αυτοκρατορίας   μπας και γουρμάσουνε  κι  αρχιδοπιάσουν τα μαμόθρεφτα.   Μα και το φως  (άλλοτε χρυσαφί στη Λέπτις Μάγκνα όπως σφαγμένο περιστέρι)  σήμερα της εμπάθειας ακίνητο  πάνω στις ντάπιες της  έγινε αφρός  και ξίγκι.   Διατάχτηκε αυθόρμητη συμμετοχή στο πανηγύρι   κι από τις ωρυγές  και τα συνθήματα στους τοίχους εγκρίθηκαν απ’ την πολίτσια  το έρδε  Papas  (το Esso παρακάμφθηκε μη γράψουν Exo οι ανορθόγραφοι)   τα ωσαννά, τα εσύ νικάς  Texaco  και άλλα τέτοια!..  Ψηφίστηκε να μπει από το Δίπυλο καβάλα σε αιώνιον ελέφαντα   το ένδοξο πετρέλαιο,   του δόθηκε να κάνει θρίαμβο  και αψίδα από βασάλτη – πόδια σαρανταδυό του ύψους.   Πίσω του να ’ρχονται  οι ξεροκέφαλοι,   σέρνοντας τις πατούσες,  μεσανατολίτες, σαουδάραβες  και άλλοι μελανόδερμοι υποβάρβαροι,  όλοι αλυσωμένοι.   Στην κεφαλή μπροστά δαφνοστεφή μπετόνια,  βενζιναντλίες,  μακέτες διυλιστηρίων  κι απ’ τα μεγάφωνα περικοπές συμβάσεων  (όχι των μυστικών)   Εκείνη τη στιγμή για άλλα εσύ διψούσες.   Και τώρα πιο πολύ διψάς  που έκανες κι είναι παράνομη στη  Λέπτις Μάγκνα   μιαν ιδεολογία ζωροαστρική  για τον νεκρόφιλο  θεό – κροκόδειλο   που εντός σου κυκλοθυμικός  κι ονειροκτόνος,  λάμνει!..    [OLEUM TRIUMPHALE  από τη συλλογή του Έκτορα Κακναβάτου ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ 1981, εδώ αντιγραφή και επικόλληση από το Β Τόμο: ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1978 – 1987 κι άλλες επιλογές από την εν λόγω συλλογή σε σένα που ποιος  ξέρει  «πόσες φορές η λατρεία σου θα μου γίνει γέφυρα να περάσω από την άβυσσο στο καυτερό γήινο αίμα!..  Και μόνο το βήμα μένει κατά σένα, το ελάχιστο μέτρο να σε ψάχνω όχι να σε βρω!..]

Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου 2025