ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΦΩΝΑΖΕΙ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ…

(… μια κοπέλα αγρυπνάει πλάι στα ερείπια…
πλάι στα σπίτια που γκρέμισα…)
όμως ένας ήλιος,    όμως ένα ολόχρυσο φεγγάρι,
χιλιάδες πουλιά     και χιλιάδες ψάρια
αναστηθήκαν    κι είναι δικά μου  
 
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους   μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου
 
Τη μιαν ημέρα έτρεμα   την άλλη ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο   μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου
Δεν έχω γράψει ποιήματα   δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα   καρφώνω!..
 [Η ΕΚΦΩΝΗΣΗ και ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, δυο ποιήματα από την ποιητική συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958 –

ΣΥΝΕΧΕΙΑ με τα ποιήματα ΖΩΗ,   Ο ΕΡΗΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ,  

Ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ,  ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΓΕΛΑΕΙ,   ΕΙΚΟΝΕΣ,  

Ο ΚΗΠΟΣ,   ΧΙΟΝΙ,    ΧΕΙΜΩΝΑΣ,   ΟΠΩΣ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ,  

ΞΕΝΕ,   ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ  και  έξοδος με
το ΨΩΜΙ: Ας μην το κρύβουμε   διψάμε για ουρανό!..

 

 

ΖΩΗ

(από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958)

Νύχτα   σ’ ένα φαρμακείο

ένα άλογο   γονατισμένο

τρώει

τα σανίδια

ένα κορίτσι   μ’ ένα έγκαυμα

παράξενο   πράσινο

γιατρεύεται

ενώ

το φάντασμα   απελπισμένο

κλαίει    στη γωνιά

 

Ο ΕΡΗΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Βροχή από μέλι

στα πεινασμένα μου χέρια

στεφάνια

στεφάνια

στεφάνια

στα πικρά μου μαλλιά

όμως   το βάθρο του αγάλματος

μένει πάντα άδειο

όμως

το στόμα του αγάλματος

μένει πάντα βουβό

[από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958)

 

Ο ΕΛΕΓΚΤΗΣ

(από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958)

Ένας μπαξές γεμάτος αίμα

είναι ο ουρανός

και λίγο χιόνι

έσφιξα τα σκοινιά μου

πρέπει και πάλι να ελέγξω

τ’ αστέρια

εγώ κληρονόμος πουλιών

πρέπει

έστω και με σπασμένα φτερά

να πετάω!..

 

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΓΕΛΑΕΙ

Καίει

καίει η νύχτα

οι άνθρωποι τρώνε

ονομάζοντας σκοτεινές αρρώστιες

η γυναίκα λέει για ένα γάμο

ανεβαίνει

ανεβαίνει σκοτεινή ρουκέτα

στον ουρανό η νύφη

ο γαμπρός κόλλησε στη γη

γεμάτος κόκκινα στίγματα και στάχτη

κλαίει η γυναίκα

το φεγγάρι γελάει

το φεγγάρι κλαίει

η γυναίκα γελάει

 

Η ΒΡΟΧΗ ΕΡΧΕΤΑΙ   ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ

(… πλένει τα όνειρά μου…)  1^η εικόνα

Ένα αυτοκίνητο    ξεκοιλιασμένο

στο δρόμο

περιμένει   το χασάπη

των Χριστουγέννων  (2^η εικόνα)

 

Ένα τσιγάρο    δυο τσιγάρα

στο μοναχικό    δωμάτιο

ο άνδρας είναι πυγμάχος

η γυναίκα είναι καρφίτσα  (3^η εικόνα)

 

Φοβερή ιστορία

η μανία    του βοριά

πάνω στο παράθυρο

σταύρωσε 

μια παιδούλα  (4^η εικόνα)

 

Ένα φύλλο έπεσε

από το δένδρο

το βράδυ

κι άρχισε    να πηδάει

πάνω στο χώμα

ουρλιάζοντας  (5^η εικόνα)

 [ΕΙΚΟΝΕΣ από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958  

 

Ο ΚΗΠΟΣ

(από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη  ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958)

Μύριζε πυρετός

κήπος δεν ήτανε αυτός

και παράξενα ζευγάρια μέσα του   περπατούσαν

στα χέρια τα παπούτσια τους   φορούσαν

τα πόδια τους ήταν μεγάλα άσπρα   και γυμνά

κάτι κεφάλια σαν άγρια φεγγάρια επιληπτικά

και κόκκινα τριαντάφυλλα ξάφνου

φυτρώνανε

για στόματα

που ορμούσαν και τα ξέσκιζαν

οι πεταλούδες – σκύλοι

 

ΧΙΟΝΙ

Χιόνι που πέφτει έξω!

σαν παγοπώλης του θανάτου

ο θεός

με κόκκινα απ’ το πυρετό τα μάτια

 

Καπνός θεού στη στέγη

ουρλιάζει η γυναίκα

στο κρεβάτι

σαν παγωμένο περιστέρι

χιόνι που πέφτει έξω

 

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Τι ωραία που μαραθήκαν τα λουλούδια

τι τέλεια που μαραθήκαν

κι αυτός ο τρελός να τρέχει στους δρόμους

με μια φοβισμένη καρδιά χελιδονιού

χειμώνιασε και φύγανε τα χελιδόνια

γέμισαν οι δρόμοι λάκκους με νερό

δυο μαύρα σύννεφα στον ουρανό

κοιτάζονται στα μάτια αγριεμένα

αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή

απελπισμένη

μοιράζοντας τις ομπρέλες της

τα κάστανα θα τη ζηλέψουν

και θα γεμίσουν μικρές κίτρινες ζαρωματιές

θα βγουν κι οι άλλοι έμποροι

αυτός που πουλάει τ’ αρχαία κρεβάτια

αυτός που πουλάει τις ζεστές - ζεστές προβιές

αυτός που πουλάει το καφτό σαλέπι

κι αυτός που πουλάει θήκες από κρύο χιόνι

για τις φτωχές καρδιές

 

ΟΠΩΣ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ

Δύσκολα χρόνια

τρομαγμένα παιδιά

σιάχνουν με χαρτί κοκοράκια

τα βάφουν μαύρα

σα σβησμένα κεριά

τα βάφουν κόκκινα

σα ματωμένα λουλούδια

κι απορούν οι μανάδες

που ύστερα έρχεται

ο μεγάλος φίλος

με τα χρυσά χέρια

 

και τα παίρνει

 

ΞΕΝΕ

Ξένε

με το μαύρο κουστούμι σου

που χτυπάς την πόρτα μου

και μου δείχνεις τ’ άσπρα αυτά πιάτα

πού έχεις κρύψει το πιστόλι σου;

πού έχεις κρύψει το μαχαίρι σου;

έχεις ένα άστρο κόκκινο μεσ’ στο κεφάλι σου

και ψευδίζεις

θέλεις τα χρήματα

τα χρήματα που σμίξαν με το αίμα και χάθηκαν

τα χρήματα που σμίξαν με τον ύπνο και χάθηκαν

ικετεύεις

φύγε

φύγε ξένε

μεσ’ στην καρδιά μου έχω ένα ήρεμο πουλί

αν’ τα’ αφήσω να βγει

τα δόντια σου θα σε κατασπαράξουν

 

ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΛΕΞΗ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΑΙΜΑ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΝΑ ΔΕΝΔΡΟ:

Μεσ’ στο δωμάτιο    μια βροχή από κάτουρο

πετούν αγνές κοπέλες με φτερά

ψοφίμια με ροζ στην καρδιά τους ουρανό

κι άνθρωποι μ’ ουρανό γεμάτο σάπιο αίμα

κρέμονται κι ανεμίζουν τ’ άσπρα πόδια τους

από τα μάτια τους βγαίνουνε μαχαίρια

τεράστιες μαύρες ανεμώνες φυτρώνουνε    στο στήθος τους

καθώς πετάνε σφάζουν κι αγκαλιάζονται

οι αγνές κοπέλες τα ψοφίμια οι σάπιοι άνθρωποι

κάτω από έναν κατουρημένο ουρανό

 

ΔΑΣΟΣ παράξενο μαγεύει τη φωνή μου

κάθε μου λέξη μια σταγόνα αίμα

όλο μου το τραγούδι ένα δένδρο

από το αίμα ποτισμένο των φονιάδων

χίλιοι φονιάδες χίλια άγρια δένδρα

δάσος παράξενο που μαγεύει τη φωνή μου

(ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ 1958)

 

ΑΣ  ΜΗ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΜΕ   ΔΙΨΑΜΕ ΓΙΑ ΟΥΡΑΝΟ!..

(ΤΟ ΨΩΜΙ από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ή Η ΧΑΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ)

 Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό   ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό   ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι   έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω    όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή   μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε   κομμάτια γνήσιο ΟΥΡΑΝΟ   κι όλοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή,  λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,   όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό    Ας μη το κρύβουμε  διψάμε για ΟΥΡΑΝΟ!..   ΕΞΟΔΟΣ:   «Την πρώτη φορά που επιχειρήθηκε η εκδήλωση για το Σαχτούρη, η ατμόσφαιρα στην αίθουσα εκδηλώσεων των Εκδόσεων Γαβριηλίδη  ήταν κάπως συνωμοτική.  Έξω στους δρόμους της Αθήνας η απελπισία της ύπαρξης συγκρουόταν με την απελπισία της ανυπαρξίας.  Εδώ μέσα, μετρημένοι στα δάχτυλα φίλοι.  Και ο ποιητής Γιώργος Χρονάς με ρώτησε τι είδα όταν ερχόμουν!..  Τρελούς λαγούς, του είπα.  Είθε με τη δύναμη του Μίλτου Σαχτούρη η ζωή μας να γεμίσει τρελούς λαγούς» (Γιώργος Μπλάνας, στον πρώτο τόμο του βιβλίου ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ)

Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2022