ΞΕΡΟΛΙΘΙΑ ΜΕ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

 

(… σκέψου τα πράγματα που δεν θα κάνουμε ποτέ…  ΣΙΝΙΚΗ ΜΕ ΚΑΛΑΜΙ)

τι άσκοπα    που ταξιδεύει το νερό

τι ήσυχα που έρχεται και πάει

 

βάζο με μέλι

ένα ρόδι

τραπέζι με ποτήρι

το κλειδί στο ράφι

μικρό κλειδί  

 

Λοιπόν, ναι

είναι δυνατόν

βαδίζουμε πάνω σ’ αυτές τις πέτρες

με τα γκρίζα ρείκια

 

οι βάρκες μας πλέουν

για λίγο στα κύματα

και ύστερα βυθίζονται

 

κι εδώ ήταν το σπίτι σου    στα βράχια   

 

ΠΡΩΤΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ   (λάδι σε καμβά) 

 

ράθυμος ήλιος    μαραμένες γυναίκες

 

παρήγορο φως    απ’ το μικρό τετράγωνο τζάμι

τα σκεβρωμένα δένδρα

 

παράξενη η περασμένη νιότη    ασυλλόγιστη

 

μια πέτρινη γέφυρα

το μικρό του σπίτι

κι αυτός καθισμένος    στο μικρό του γραφείο·

ξύλινη πόρτα    σπασμένα χρώματα

 

λίγο πιο πέρα το κανάλι

περνάει κόσμος απ’ την πέτρινη γέφυρα

ένα κάρο με γέρικα δένδρα

μια γυναίκα με μωρό στην πλάτη 

 

φτελιές δεξιά

λόφοι με θάμνους

δύο μεγάλα δένδρα

σταγόνες κόκκινο στο χώμα

 

πάνω από τη γέφυρα και το κανάλι

πάνω από το σπίτι

πάνω απ’ τη γυναίκα και τα άλογα

ένας ασημόγκριζος ουρανός

 

αχνιστό   βαρύ   κίτρινο    μεσημέρι

 

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ    (σχεδίασμα με πένα και μολύβι    ΣΠΙΤΑΚΙ ΠΛΑΪ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ)

 

ΤΟ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ

(… σ’ άλλα χρόνια    αλλιώτικο φως    ανεπιφύλακτο…)

1

το ποτήρι στο κάτω μέρος του πίνακα

το λουλούδι δίχως να φαίνεται

το κλωνάρι δεξιά επάνω

2

το κλωνάρι σβήνει στην άκρη

το ποτήρι άδειο

ώχρες και άσπρο

3

γυμνό το κλωνάρι

οι σκιές διαφανείς

λεπτό νερό στο ποτήρι

4

το κλωνάρι σχεδόν στο κέντρο

στο κάτω μέρος τα φύλλα

5

το φόντο βαραίνει

το ποτήρι στο κέντρο

 

το χρυσάνθεμο μπαίνει στον πίνακα

 

[πρώτα  αποσπάσματα  από τη συλλογή της Μαρίας Λαϊνά  με τον… «εικαστικό»  τίτλο ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ 2012]

 

Από την πρώτη κιόλας στιγμή,   νιώθεις σα να σε ξεναγεί κάποιος σε μια έκθεση ζωγραφικής.

Παρελαύνουν από μπροστά σου πολύχρωμοι πίνακες,

ακουαρέλες,  χαρακτικά,   γλυπτά προπλάσματα,

εικαστικές συνθέσεις   που συνυπάρχουν με την ποιητική έκφραση στοχαστικά,

εκφράζοντας με άρτιο τρόπο προσωπικά αισθήματα: 

 

να φεύγουν όλα  κι  εσύ να φεύγεις

σαν τίποτα να μην ήσουν ποτέ

ούτε γύμνια στον ήλιο   ούτε φλόγα τρελή

 

Κι άλλα αποσπάσματα από την ίδια συλλογή

αντιγραφή και επικόλληση από τη συγκεντρωτική έκδοση:

ΜΑΡΙΑ ΛΑΪΝΑ ΣΕ ΤΟΠΟ ΞΕΡΟ Ποιήματα 1970 – 2012, εκδόσεις Πατάκη 2015]

 

ΣΕ ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ   ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΦΩΣ   ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΟ

(επιλογές από τη συλλογή της Μαρίας Λαϊνά ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ 2012)

δυο πράσινα   ένα μαύρο

και ξαπλωμένο καφετί

 

αλλαγμένο τοπίο

προβιές   κυματίζουν

σε δάση με φτέρες

 

νεαρές οξιές

οξυκόρυφα φύλλα

στο χώμα ψηλόλιγνοι μίσχοι·

το  ξερό κλαδί δεν ξέρει τι να κάνει

το πόδι του έχει μπλεχτεί στον πίνακα 

 

(ΒΕΛΟΝΟΓΡΑΦΙΑ)

 

με γκρι κασκόλ

και κυρτωμένη μύτη

ψάχνει σκαθάρια

το κίουι τη νύχτα

 

άτσαλες ρίζες και κορμοί

τακτοποιήθηκαν λιγάκι

οι θάμνοι παραμέρισαν ενοχλημένοι

 

(ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΕ ΜΟΡΙΟΣΑΝΙΔΑ)

 

μόλις κρατιέται από το κλαρί το φύλλο

του κάνει τη χάρη

για λίγο   ο άνεμος

 

ένα μερμήγκι σέρνει

την πεθαμένη μύγα

πέρα  -  δώθε

δεν ξέρει που την πάει

 

χοντρόπετση   η γέρικη βελανιδιά

δεν το ’χει σε τίποτα

να μην ξαναμιλήσει   στα κατσίκια

 

(ΛΑΔΙ ΣΕ ΚΑΜΒΑ)

 

τρίζει   στις λακκούβες

η μπρούντζινη άμαξα

οι πιτσιλιές λερώνουν την μπετούγια

και το λεπτό κιγκλίδωμα της

 

στο βάθος

καπέλα σκυμμένα

στο καστανό χώμα

 

(ΣΙΝΙΚΗ ΜΕ ΠΕΝΑΚΙ)

 

το γκριζομέλανο καβούρι

γυρίζει στην κρυψώνα του

οι κόκκοι της άμμου   του στρώνουν το κρεβάτι

 

το άσπρο βοτσαλάκι

λερώθηκε από την πίσσα

κάθεται φρόνιμο

παραφυλάει να γυρίσει  ανάσκελα

 

(ΟΞΥΓΡΑΦΙΑ   και  ΑΚΟΥΑΤΙΝΤΑ)

 

ξύλινη κόκκινη βάρκα

γελάει

στο άδειο του δίχτυ

ο ψαράς

 

γέρος  νέος  θα ήθελε να είναι

να παίξει  κι  άλλο

 

σπατάλησε   μια ολόκληρη όμορφη μέρα

κοιτάζοντάς την

τι άλλο να ’κανε;

 

η σκιά φτάνει   ως το ταβάνι

τα δοκάρια την κάνουν κομμάτια

 

το ρολόι λούζει το κρεβάτι

ο φόβος μ’ έχει συνεπάρει

 

τσάι

μικρές τηγανίτες

φύλλα στο τζάμι

μανίκια   που με κρατάνε ζεστό

 

έδιωξε τα κατσίκια ο άνεμος

αυτός και τα δένδρα τώρα

 

πίσω από ψηλές ρόδες

και παιχνιδιάρικα σύννεφα

το κρώξιμο της χήνας

 

με ψιλή μύτη   και ρόδινη ουρά

 

σκιαγμένο απ’ την ομίχλη  

το λουστρίνι

κρατάει χαμηλή ομπρέλα

 

και να τι συμβαίνει

η αγριόπαπια

τινάζει με μανία τα φτερά της

στο ρόδα του νερού

 

σπαθίφυλλα  και φουντωτά  μικρόφυλλα

γίνονται μούσκεμα

 

(ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΚΡΑΓΙΟΝΙΑ)

 

τρίζει    κάτω  από  τη φούστα

η λεπτή της γάμπα

περνώντας το χλωμό ποτάμι

 

το κόκκινο λουλούδι   λιγάκι ντρέπεται

 

το δένδρο   βάζει τα γέλια

το φεγγάρι είναι   εκεί που βρέχει

 

(ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ)

 

σαστισμένος γέρος   γουρλωμένα μάτια

στη μέση στο ποτάμι

οι γαλότσες του πιλαλούν

μπροστά από τα πόδια του·

η χάρη δεν τους λείπει

 

(ΤΕΜΠΕΡΑ, ΚΟΝΤΡΑΠΛΑΚΕ)

 [κι άλλα αποσπάσματα από τη συλλογή της Μαρίας Λαϊνά ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ  εδώ αντιγραφή και επικόλληση από το συγκεντρωτικό τόμο ΜΑΡΙΑ ΛΑΪΝΑ ΣΕ ΤΟΠΟ ΞΕΡΟ Ποιήματα 1970 – 2012, εκδόσεις Πατάκη ΣΥΝΕΧΕΙΑ από σελ. 368]

 

ΣΠΑΤΑΛΗΣΕ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ…

(… τι άλλο να’κανε; …  τρίζει κάτω από τη φούστα η λεπτή της γάμπα… το κόκκινο λουλούδι λιγάκι ντρέπεται… ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ  )

η κόκκινη μπουκαμβίλια  παραφυλάει στο παράθυρο  το φεγγαράκι  βερνικωμένη γάτα   χαμηλά στον ορίζοντα  μια πινελιά   κρατάει τα δικά της άνθη στο βυθό    ψηλό δένδρο  με φουγάρο στο στόμα  και στραβά κλαριά  κοιτάζει τα φύλλα του  (ΣΧΕΔΙΟ ΜΕ ΚΑΡΒΟΥΝΟ)   το ακιδωτό φως της λάμπας πέφτει στα θερισμένα φύλλα  ζεσταίνει  ή  δροσίζει  τις κεραίες του ο μπάμπουρας;    χτυπιέται στο δωμάτιο η πεταλούδα μόλις μπαίνω·  να ’χα όμως τη χάρη της   ανυπόφορη άνοιξη  ήσυχοι πεθαμένοι  πράγματα απαραίτητα σ’ ένα σπίτι    περνάει ο χρόνος  με τα μαλλάκια του καρφάκια  τρώει το σάντουιτς στα όρθια  (ΣΧΕΔΙΟ ΜΕ ΜΟΛΥΒΙ)    δουλεύει στον ορίζοντα  απ’ το πρωί ως το βράδυ  η ψιλή άχνα   η γάζα της τυλίγει τα δεμάτια   λιώνει στις άκρες της  γόνατα  και  αγκώνες  (ΑΚΟΥΑΡΕΛΑ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΙ)   σκύβει στον ορίζοντα με το κοκαλιάρικο καπέλο του  ο μικρός Κινέζος  η πλάτη του κυρτώνει  αφοσιώνεται σ’ αυτή την κίνηση   ζαρώνει τα μάτια του   το γέλιο τρυπώνει στις ρυτίδες του   γυρίζει με προσοχή τα μπατζάκια του  (ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΑ)    γουργουρίζει  η ρόδα της μέρας  πίσω απ’ τις βλεφαρίδες της   όταν σωπαίνει  σφυρίζει στον ύπνο της  ο κότσυφας με το λουστρίνι του    ντέι ντέι ντο  πριν από χρόνια η γη μας·  κατακόρυφο φως  ραβδωτά ψάρια  μούρα και φύλλα   στριφογυρίζουν τα κλαδιά  με τα καϊτια τους παράθυρα  το φως που θα τους βγάλει χνούδι    τα αντικείμενα που βλέπετε εδώ  δεν έχουν καμιά αξία  δείχνουν απλώς  πώς ζούσαν οι άνθρωποι   πώς έσουρνε επίτηδες τα πόδια του ένα παιδί   κι αυτή τη στιγμή  τα δάχτυλά του  φυτρώνουν στο χώμα  (ΛΑΔΙ ΣΕ ΜΟΥΣΑΜΑ)   [κι άλλες επιλογές από τη συλλογή της Μαρίας Λαϊνά  ΜΙΚΤΗ ΤΕΧΝΙΚΗ  2012 εδώ από το  συγκεντρωτικό τόμο ΜΑΡΙΑ ΛΑΪΝΑ ΣΕ ΤΟΠΟ ΞΕΡΟ,  Ποιήματα 1970 – 2012, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ συνέχεια από σελ. 377 – 403   σε κάθε στροφή σκορπίζει το άρωμά του  το τριαντάφυλλο  που  πιάστηκε στη ρόδα]

Δευτέρα, 30 Σεπτεμβρίου 2024