ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΙΔΑ…

 (… ένας μετεωρολόγος δικαιούται να λιποθυμήσει;  )

Ήτανε δύσκολη βραδιά, βρισκόμουνα σύρριζα μόνος

ανατρεπόμενα όνειρα – φορτηγά   στου ύπνου το γλυκό κατηφόρισμα

κι απόβλητο φεγγάρι συνέχεε μνήμη κι απώλεια.

Είχα λοιπόν εγκαταλείψει

καθώς έβγαινα   στο χρόνο που είναι άχρονος

το αχανές   δεσμωτήριο της γλώσσας

ερχόμενος προς το στήθος ωσάν μόλις

άγγελος πειραγμένος από φαρυγγίτιδα.

(Φαίνεται πως το κάπνισμα συγγενεύει με τα ουράνια·

ο καπνός που μας ενώνει ανεβαίνοντας).

Εκεί δεν έχει δευτερόλεπτα κι ανάσαινα νήστις

αλλ’ αυτήκοος αθανασίας.

Είχα λοιπόν εγκαταλείψει

πράγματα κι ανθρώπους , εκατόμβες ομοιοφρένειας

ήμουνα ο γόνος   ο Γυμνιστής Αχάλκευτος Ήχος

φρυγικό σύντριμμα

οι θεοφρούρητοι χημικοί τύποι.

Βεβαίως ήμουνα   ο άρτιος πόνος

αυτοδίδακτο σκοτάδι

θα ’λεγες με σιγαστήρα   θα ’λεγες με μουσουλμάνικο γαλάζιο

η ώρα είναι πράγματι ώρα;

Σας είπα, έβγαινα ξελησμονώντας ασημοκάντηλα

πάμφωτα   στη φαντασίωση

τα στίλβοντα μανουάλια της αγάπης.

Πετάχτε μου λέξεις απ’ τα παράθυρα

πετάχτε μου λέξεις απ’ τους εξώστες

η πτήση της αγριόχηνας νεανισμός από εγρήγορη   αρχαιότητα

 

Ευτύχησα μόνος μου.

Χωρίς ιερότητα χωρίς υγεία.

Μερίζοντας τρόμους

ανώφελα μεγάλα κομμάτια

σήμερα πεθαίνω   αύριο πεθαίνω.

Στον άγιο αριθμό των ανέργων   είμαι πάντοτε μέσα.

Διεθνής κι ακάθεκτος   υποφέρομαι

στη θρησκεία του  σκούληκα.

Επώνυμο:   Πλήρης   

 [ΣΤΕΡΕΥΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΑΣΠΡΕΣ  και  ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΕΙΣ ΥΨΟΣ, εισαγωγικά ποιήματα στη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, εκδόσεις Καστανιώτη 1986]

 

ΤΙΤΛΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ  το… ολάξαφνο  ερώτημα του Ποιητή για έναν μετεωρολόγο στην Αυλίδα!..

 

IN   MEDIAS RES:   η ΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΠΛΗΞΕΩΣ:

Οι άρρωστοι ξεχωρίζουν αναμεταξύ τους    οι υγιείς είναι οι ίδιοι

περνώντας απ’ το γέλιο γνωρίζω αλάνθαστα και τους μεν και τους δε

τείνω στην άπνοια του νου με λευκότητα

οι δυστυχίες διαφέρουν    η ευτυχία είναι μία!..

 

ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ ο εμβόλιμος αφορισμός:  

ΣΥΝΙΣΤΟΡΕΣ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ·   εννοώ τους αγίους!.. 

 

ΒΕΒΑΙΩΣ…

Είναι η άβυσσος αυτή και πέφτουν έρημα τα πουλιά  (τουφεκισμένα)

ωσάν σκοταδιασμένα φρούτα!,,

 

ΕΞΟΒΕΛΙΖΩ ΝΙΚΟΤΙΝΗ   ροχαλίζοντας  

ΠΡΟΣ  άλλα άυλα υλικά ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ  

 

 

ΛΕΚΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΑΡΟΣ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Ας μαίνεται ο διχασμός μιας άρρωστης εννοιολογίας.

Καμιά θεόνυμφη δέσποινα τινάζοντας τα λαγόνια της έκφρενη!

Κι απόμεινε ο ταπεινός ληστής ο αγαθιάρης

περίπου σε αποκρήμνιση

μ’ ένα πουλί που ράμφισε απάνω στο σταυρό ολάξαφνα το μάγουλό του

τίκτοντας αίμα για να φτερουγίσει αμέριμνα σε αστάθμητο ύψος.

Η θάλασσα όρμημα κι οι σκοτεινές μου εκείνες όψεις

ανατέλλοντας αναγέννηση

στοιχήματα παιγμένα στο λιθόστρωτο μ’ αγριοφωνάρες

τα υλικά φρονήματα της κυρίας Πιλάτου.

Τι θόρυβος που γίνεται τι θάνατος λαλούμενος

υπεράγαν…

Χρώματα συν αρώματα τοις αρχιερεύσι μα ο ιπτάμενος κακούργος ευλαβείται

την πτήση με τρισύλλαβο μνήσθητι

χωρίς ελπίδα για βροχή χωρίς την ευωδιά

να διαχέει χάρμα γαιώδες ο ληστής.

Η μοναξιά δεν είναι αμαρτία στην Ελλάδα

κι ο χρόνος

φραγγελώσας την αιωνιότητα

με ξεκοκαλίζει.

 

ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ

Σκουληκιάζω ή είμαι θαλερό ναυάγιο;

Δεν το καλοξέρω.

Σαθρότητες του μυαλού με σωρούς αποκαϊδια.

Κι όμως

υπήρχε κάποτε χρόνος αρθρώσιμος κι η αντανάκλαση

φοβισμένη καθώς πάντα και τρέμουσα

του φωτός εξορία για λίγο.

Μα να! ο ήλιος φασκιωμένος με ομίχλη χαμουρεύεται

τη νύχτα θα ποζάρει το φεγγάρι

γιαουρτωμένο.

Ζεμάτισμα στο δέρμα κι απειλή

με ξανθό περίστροφο.

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986]

 

ΑΝΑΚΑΛΗΜΑ  

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Στους δρόμους περπατώντας τηλεφώνου κουδούνισμα

τ’ άκουσα σαν τρίλια του έαρος

κι αναθυμήθηκα την επίδοση του πόνου στο θάνατο

τη βροντή να μοιράζεται στο δάσος μνημονεύοντας

το νευρικό γεωμέρτημα της αστραπής αιωρούμενο

θυμήθηκα το χθεσινό μου όνειρο (πιωμένος) και ξαφνικά!

ο Πάπας στην εντέλεια ξυρισμένος και υακίνθινος

με τόση γλωσσομάθεια στη δοξασμένη μύτη.

Καθάριζε το άχραντο και χύνονταν αηδόνια

πέφτοντας από τη φύση τα ονόματα

κι όπως ο ήλιος απ’ τον ένα βράχο

στον άλλο σέρπεται ως ιμάτιο

τις λέξεις έβλεπα να χώνονται στις χαράδρες τ’ ουρανού

με τ’ αστραπόφωτο της ερημιάς τυλιγμένες.

Βαθιά μεσάνυχτα την άλλη μέρα κι ολάνοιχτο

ευαγγέλιο το φεγγάρι

στα νώτα της χαράς ταξιδεύοντας προς το χάραμα

να παραδώσει τη σκυτάλη στον ήλιο

με τα μεγάλα εκείνα ζυγωματικά του Ιουλίου

με κείνη τη γαλάζια καρωτίδα που φουσκώνει.

Θεόληπτος ο διάβολος και δεν το ’χουμε νιώσει.

 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ

Μισώ το λάκκο μου φθονώ την ακαμψία

την όμορφη νεκρώσιμη ακολουθία

μισώ την ορατή μυθολογία, τους παπάδες

τη λεκτική τους αθανασία

τους χλοερούς τόπους ψαλτικής αναψύξεως

τρομαχτικά ψέματα

δεν εννοώ να πεθάνω δεν ταιριάζει σε μένα

θα σκίσω τα επιθανάτια σεντόνια

θαν τη δαγκώσω άγρια την άγνωστη νοσοκόμα

τους αμέριμνους γιατρούς

θα ουρλιάξω απόγνωση που δεν ερωτεύτηκε ποτέ της απόκριση

θ’ αναστατώσω το νοσοκομείο

πλην αν πεθάνω ξαφνικά μονάχος μου στο σπίτι

θες η καρδιά θες άχραντο επεισόδιο.

Να μην ξεχάσω όμως κι ας την εύχομαι ο έρμος

την άμυνα της αφασίας

όταν το σώμα μένει μόνο του φευγατίζοντας

την επικατάρατη συνείδηση.

Θρίαμβος ανωριμότητας που με κατατρύχει!

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986]

 

 

Ο ΧΟ ΤΣΙ ΜΙΝΧ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΜΦΩΤΟ ΟΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Βλέπω σήμερα δίχως ειρήνη τα πράγματα.

Μα όχι! λάθος κάνω, δεν πρέπει

ν’ ανοίξω τον τάφο μου στις λέξεις ανάμεσα:

ειρήνη και πόλεμος, ανασταίνοντας μ’ όλη τη βλάστηση

τα εφήμερα γιασεμιά τους.

Τέτοιος άγγελος όπως εκείνος ο χειροποίητος ηγέτης

όπως εκείνο το ψιλόλιγνο χορτάρι

τον αγέρα του κακού πολεμώντας

πώς να λείψει απ’ τον άμαχο της αστραπής παράδεισο;

 

ΜΟΡΜΟΛΥΚΗ

Φαινόμαστε άναυδοι κι ας φλυαρούμε

χρωματιστά·   βυσσινί κυρίως

κι ας αναδίνουνε χνώτο πορτοκαλένιο.

Μήπως ο άνεμος;   μήπως η άσπονδη καταιγίδα;

Μη χειροτερεύεις!

Έχουμε όνειρα κι ανταλλακτικά οπτασίας

ερχόμαστε άναυδοι.

Κι όταν λέμε το σκότος επουλώνει, τότενες   χωρατεύουμε

δίχως πλήγιασμα·  

οι πληγές αγνοούν   εμείς υποφέρουμε

γάζες επίδεσμοι στο αίμα ποτισμένα

μα οι λέξεις ακούνε;

Μαντεύω εξολόθρευση στο στήθος μου

κι ό,τι παρωδήσεις

αναγυρίζει και πυρσοκροτεί εκτός οράσεως.

Χεστέα η κατάσταση.

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986]

 

ΑΣ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

(από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986)

Τώρα τα χελιδόνια.

Χωρίς πυξίδα·

ούτε η έννοια παιχνίδι   λέει τίποτα για τον κόσμο.

Κωφαλαλία.

Τεχνικές από διαθέσιμη νοημοσύνη.

Μαύρη θεότητα σκάσε πια!..

Η βαγνερική κατακρήμνιση του Hitler·

άλλη κόλαση από τότε.

 

ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ

Νεκρός με τους νεκρούς

αγέλαστος με τους αγέλαστους

αρουραίος μ’ αρουραίους

ο κ. Νέκυς ο διαχειριστής

κι θυρωρίνα σε φραστική    διασκέδαση

φερμένη από την Πίνδο

συντήρηση ανελκυστήρων   ερημότοπος.

 

ΗΣΥΧΙΑ: ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ

Αυτό το ξαφνικό μελάνιασμα του έαρος!

Τι λαλητό ανάμεσα στους πόλους

κι ο νους μου ψένεται σιγαλητά την ώρα τούτη

στον οξύθυμο ήλιο που διαδέχεται

τη βροχή χαρισάμενος.

Η Αγία Καμπύλη κι ο αττικός τόπος ατόπημα

με αναίμαχτους ωροδείχτες   ανά δευτερόλεπτο.

Μοιραίος ο διάττοντας τη νύχτα·

λύθηκε το Θεού το βρακοζώνι σε βαθυκύανα   ύψη.

Καταρράκωση.

 

ΡΗΜΑΧΤΗΚΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο καίριος εικαστής που ακμάζει σε διανοήματα –

η φυσική καλλονή του Ισκαριώτη

τερματίζει μυθεύματα κι απολάμπει σε λανθάνουσες

γοητείες η αέναη καινοφάνεια

διαφημίζοντας αρωματώδη αποσμητικά της αλήθειας.

Τεκταίνομαι κι αρμέγω εξαγόμενα

μετέχω σε υποχονδρίες

το κορμί μου δεν απέχει καθόλου

μα αντιθέτως έγκειται στη μουσική

περίπου πυροφάνι

κι ασπάζομαι σειρά κρανία στα κοιμητήρια συνέχεια   (νεύρωση μήπως;)

αλλ’ όταν πάλι ξημερώσει πλησιάζω την όχεντρα

στις βοερές βυζάρες    όπου εξέχει η πιο πρωινή τριαντάχρονη

θεόρατα του στήθους μετέωρα

ζαλίζει η όρθια γύμια της ίλιγγος…

Απόψε μεγαλοστομία το φεγγάρι·πέφτει στο νυχτοπήγαδο.

[από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ 1986]

 

ΤΟ ΠΕΥΚΟ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΠΡΟΧΘΕΣ Μ’ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΣΗΜΕΡΑ  (1)

(3. Η αυθάδεια για λοξήν αθανασία μας εμποδίζει να ξαναλάμψουμε στη συνήθη μας ύπαρξη!..  8. Ύλη της σιωπής: η νύχτα… Μονάχη για μένα οπλοφορία το στήθος… 7)

2. Ματοβαμμένο κρύο: η εκθαμβωτική ασυνέπεια της ύλης!..   4. Μια πρώτη μεταφυσική των κροκοδείλων: όλα αυτά τα αυτοκίνητα στους φυσικούς δρόμους οι σειρές τ’ αυτοκίνητα…   5. Το βλέμμα της αγάπης ποτέ του δεν τη δέχτηκε της ύλης τη δωροδοκία μες απ’ τις αισθήσεις!..   6. Θα τάξω την άβυσσο στη ματωμένη ταχύτητα.   7. Δίπλα στην ώχρα την ελεημοσύνη κι αμίλητη παλλακίδα του ήλιου δεν έχω να κάνω με καμιά πραγματικότητα – είναι αλλήθωρα τα σκοτάδια μας τα ηλιόλουστα.   Μονάχη για μένα οπλοφορία το στήθος!..    9. Στο δικό σου στόμα η αλήθεια είναι ελάχιστη, μικραίνει  κι ας ξέρεις πως το σβήσιμο είναι εκείνο   που κάνει το άναμμα να υπάρχει  κι ας την ξέρεις απ’ το εύοσμο σώμα  την ψηλόλιγνη λεξούλα γιασεμί  με όλα της τα φύλλα και με όλα της  τα μυρωμένα τ’ άνθια, την ορμή της,  και με όλα της τα κλαδιά και τα θροΐσματα  στο δικό σου στόμα  φυτρωμένη  σα στο χώμα  βλέποντας ατελεύτητα το αόρατο  που χωρίς ιδιότητα ρυακίζει  ποτίζοντας τη δίψα των εικόνων – ένας άγαμος κύκλος  χαραγμένος απ’ το βίαιο φάντασμα:  τον έρωτα!..  10. Δημοκρατία είναι η μάνα της πολικής η χρυσοχέρα  κι η κόλαση μητέρα του παράδεισου!..  11. Στην Καλαμάτα κλάματα, στο Δίστομο μαχαίρια.   12. Χερουβεικά σκουπίδια κι αστράφτουν εξαίσια στ’ απόμερα της Αθήνας ερημιασμένα!..  13. Είναι καιρός για μάτωμα πιο πέρα και από το αίμα στην ερημιά που νέμεται μειλίχια το πνεύμα!.. 14. Τα δόντια της αγάπης είναι από χαμομήλι   τ’ αφτιά της ερημιάς είναι από δείλι!..  15. Κανένας άγγελος δεν αρρωσταίνει κι ούτε θέλει τόνωση,  κανένας ίσκιος δεν είναι σ’ απομόνωση.  Κι ανάμεσα στις θυγατέρες του καιρού  (τις τέσσερις) με δώδεκα ρυθμούς χορεύει  πρώτη κι ακόρεστη η βροχή μες στα ερέβη του μαύρου ήλιου του ιερού.   16.  Βαρέθηκα να τέρπομαι στην τέφρα ρίχνοντας μέσα σ’ ένα ερημόλακκο  το έπαθλο της νύχτας: το φεγγάρι!..  17. Κρατώντας την ουσία θαν τα χάσεις όλα  κλοτσώντας τον ήλιο στο γοερό μεσουράνημα!.. [ΜΥΧΙΟΘΗΚΗ από τη συλλογή του Νίκου Καρούζου ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, εκδόσεις Καστανιώτη 1986]

Πέμπτη, 27 Απριλίου 2023