ΣΕ ΠΟΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ

 (… με ποιες λέξεις μπαίνω σε καυστήρα…)

Εργοστάσια ξερνάνε σωρεύοντας

Σύννεφα κάργες πάνω από την πόλη

Φυσάει, πράσινες φέγγουν θάλασσες στη μνήμη,

Βαρδάρης άγριος στις ιδεολογίες

Έχοντας ταξική συνείδηση ή και χωρίς συνείδηση

Καταβροχθίζουν οι μηχανές τις σάρκες

Ασθενοφόρα, εργάτες, ουρλιάζουν στην άσφαλτο

Και μαγικές εικόνες και Supermarket

 Μεγαλώνει το στομάχι το μυαλό σουφρώνει

Πάνω από τον καθημερινό θάνατο με πείσμα

Γραφειοκράτες άθλιοι χωρίς κανένα σχήμα

Σε αμετακίνητες αλήθειες επενδύουν 

 

Πρωινό θολό άκρη του δρόμου

Το μέλλον μας ουρλιάζει ρουφήχτρα

Με ποιες λέξεις μπαίνω στον καυστήρα

[ΣΕ ΠΟΙΟ ΜΕΛΛΟΝ  από τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989  - κι άλλες επιλογές  από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ 2016 ]

 

ΠΡΩΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΟΣΟΥΛΑ

(από τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου  ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Πρωί   κι ακόμα σφυρίζουν όνειρα της νύχτας

Αναπνέω βαθιά το καυσαέριο

Καθώς μ’ αρπάζει λεωφορείο για τη δουλειά

Ένα κήτος με καταπίνει

Κι αφού από στάση σε στάση αποτυχαίνει

Να με χωνέψει

Τέλος   Κάπου κοντά στο τέλος

Με ξερνά

Υποκειμενικά ανένδοτο

Ώριμο ν’ αναλάβω την καθημερινή μου   Εργασία

 

Δηλαδή να σας ληστεύω υπέρ τρίτων.

 

ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΓΑΝΤΖΩΝΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΟΥ

Από χαλυβουργεία και διυλιστήρια

Στην αλλοτρίωση των καύσεων

Έρημες φτωχές λέξεις σας κουβαλώ

Σε πόλη αδιάφορη πρησμένη σκουπίδια

Και γύρω λυσσασμένοι για επιτυχία

Ενώ μοντάρω όργανο υποθετικής επικοινωνίας

Δρόμοι υψικάμινοι και τρέχουν

Ισοζύγιοι οραματιστές

Καλπάζουν στην καταναλωτική μανία

Κλούβες μπαγλαρώνουν την απεργία

Και σταλάζει ο ουρανός κατράμι

Φτωχές ελληνικές μου λέξεις

Πάνω σας γαντζώνω τη φωνή μου

Και βουλιάζω

[από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΜΕ ΓΕΛΙΟ

(από τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Λάμπουν στα μάτια όνειρα

Κόσμος της κατανάλωσης και στειρωμένος

Κρατώντας μεροκάματο στα δόντια σαλτάρουμε

Επιθυμίες κι υποσχέσεις δεν σου ανήκουν

Σουρωμένοι στα φτωχά τους ρούχα

Θέλουν να πιάσουν την καλή

Κάτι σαν υπερούσια υπόσχεση που θα εκπληρωθεί

Σώζει ο καθένας τον εαυτό του

Βαθιά μ’ αυταπάτη στην αποβλάκωση

Και πρόσωπα στην ομίχλη παραδομένα

Χερουβίμ τους κρατούν απ’ τις μασχάλες

Όλοι μαζί στο λάκκο με τα φίδια

Φωνές βουβές, λέξεις παραμορφωμένες

Σε πράξεις φτάνουμε μισημένες

 

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ

Στην άσφαλτο και το τσιμέντο

Γραμμή και τσούρμο

Δεν έχει αλλού

Χρόνια εδώ και τώρα η λύση

Με χέρια στα γράσα και το χαρτονόμισμα

Ανειδίκευτος μερακλωμένος

Όλοι μαζί τον ώμο βάζοντας και λίγη τύχη

Μικρομάγαζα εξελισσόμενα με φαντασία

Και πέρα μπακάλικα ψιλικά καπνοπωλεία

Ιδιοκτήτες με το κεφάλι σε σπίτι

Φεύγει ο χρόνος πατικωμένος

Με ιδρώτα σφιγμένα δόντια λάδια και πίσσα

Με μια γεύση μαγνήτη στο στόμα

Μάτσο χαρτιά στα χέρια

Καταθέσεις λέξεων που κάηκαν και στάχτη καταρρέει

Αμφίδρομος τροφοδότης

Με το μανιφέστο  στη σάκα

Θάβω νεκρούς και μεροκάματο

 

Ο χρόνος μ’ ένα κάψιμο στα μάτια γλιστράει.

[από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΕΠΟΧΗ ΠΑΓΩΜΕΝΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Εποχή δένει ανθρώπους, εποχή σκορπά συντρόφους

 

Βαρδάρης παγερός σαρώνει φεγγάρια

Εργοστάσια σκουπίδια και φαντάσματα

Κι εκείνος στην παλιά της φυλακής κουβέρτα

Χωρίς επιστροφή στον οργισμένο δρόμο

 

Γράσα αφίσες στουπιά στα χέρια

Αγοράζουν ελπίδες δεν τον γνωρίζουν

Πορνό του Βαρδάρη σεργιανάνε πουτανάδικα σκοτεινά

Εφημερίδες μασάνε στον άδειο ουρανό

 

Κόντρα στον παγερό αγέρα

Βαδίζει διαγραμμένος χωρίς πατρίδα το παλιόσκυλο

Γεμάτος αμφιβολίες βαδίζει

Προκηρύξεις ζεσταίνουν το αδύναμο στήθος του

 

Εποχή δένει ανθρώπους, εποχή σκορπά συντρόφους.

 

ΜΕ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ

Σφυρίγματα το μεσημέρι

Πάνω από μαδημένες λεύκες

Φουντώνει ο καπνός των τρένων

Ραντίζει φως, στα μάτια αιθάλη

Εδώ με τα καθάρματα

Κάθε μέρα στο αλώνι των δρόμων

Χωρίς λεβεντιά μ’ αηδία

Μέσα στον κίτρινο καθρέφτη

Πρόσωπο χλωμό κι άσπρο

 

Σφυρίζουν τα τρένα

Αναχωρήσεις ματαιώθηκαν

Δρομολόγια άλλαξαν

Εδώ στο μαύρο δρόμο

Με φως στα μάτια, αποφασισμένοι

Καθώς πέφτει ο καιρός στην καταβόθρα του Γαλαξία

Με υπομονή   Εξαργυρώνοντας το χρόνο

 

Από δοκάρι σε δοκάρι   Σε περιμένω γυμνός

[από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Έρχεται το βράδυ ξανά

Σε πείσμα όλων των ποιητών

Στα σκουπίδια γυρνώ στις πλανόδιες γυναίκες

Το μυαλό μαχαίρι

Σε υπόγεια διαφεύγει περάσματα

Τα ίχνη ψάχνοντας

Αφού ακούω τις λέξεις σου υπάρχεις

Στα σίδερα και την πίσσα

Μέσα στο δέρμα

Στο βυθό των ματιών

Εκεί την αρχέτυπη ακούω φωνή

Τύμπανα χτυπούν στον ιπτάμενο ουρανό

Με πυρετό τότε κατηφορίζω πάλι

Ματωμένη πληγή στον παγωμένο αγέρα

Χάνεσαι

Πάλι τα χέρια βυθίζω στις λέξεις

 

Με λόγια γυμνά σας μιλώ

Στα τέλη του σκοτεινού αιώνα.

 

ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ

Μέχρι εδώ

Δεν θ’ ακούσετε πια την έντασή μου

Δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθώ

Σταματώ να βάζω ερωτήματα

Δεν θέλω την άποψή σας

 

Όλα έχουν απαντηθεί

 

Ομίχλη πρωινή στόμα πικρό

Σιωπηλός παίρνω το λεωφορείο

Διασχίζω σακατεμένους δρόμους

Χωρίς να κρίνω τα βαθιά ανέκφραστα πρόσωπα

Χωρίς να ρωτώ τ’ άγρια μάτια σε τι ελπίζουν

 

Σιωπηλός παίρνω το λεωφορείο

Και πάω στα κομμάτια

[από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΔΙΑΤΗΡΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Μέχρι εδώ

Δεν θ’ ακούσετε πια την έντασή μου

Δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθώ

Σταματώ να βάζω ερωτήματα

Δεν θέλω την άποψή σας

 

Όλα έχουν απαντηθεί

 

Σιωπηλός παίρνω το λεωφορείο

Γκρίζο πικρό μπαμπάκι στόμα

Διασχίζω σακατεμένους δρόμους

Χωρίς να κρίνω τα βαθιά ανέκφραστα πρόσωπα

Χωρίς να ρωτώ τ’ άγρια μάτια σε τι ελπίζουν

 

Γεύση στάχτης μπουκώνει το σπιτικό

Σιωπηλός παραμένω   Αδιάφθορος

Την ανέκκλητη να εκτελέσω καταδίκη σας

 

ΗΔΟΝΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Λέξεις πυροδοτούν τα μάτια

Στην άσφαλτο και το σκοτάδι

Θρυμματισμένα χέρια στον τόρνο και την πλάνη

Ομίχλη σε ρείθρα και οικόπεδα

Ο χρόνος και πάλι στον πάγο

Πρόσωπα στο γκρίζο φως και βήχουν

Ξανά σκοτάδι άδειο

Ηδονικά φαντάσματα γυναίκες λησμονημένες

Συγκλονιστικές φωνές ερειπωμένες

 

Εκεί λοιπόν

Πάνω από την ομίχλη, τον παγωμένο Βαρδάρη

Σας σηκώνω ψηλά

Ψηλά από τον ματωμένο ουρανό

Και σας αφήνω

[από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΣΕΛΗΝΗ ΣΧΙΣΜΗ ΑΠΡΟΣΙΤΗ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Με τα δόντια στη σάρκα

Διασχίζοντας πρόσωπα λεηλατημένα

Το μυαλό κερδίζει λέξεις

Διαδρομή ξεφτίδια γκρίζας στάχτης

Το αίμα κερδίζει ρυθμούς

Σελήνη σχισμή απρόσιτη

Μουγκός αέρας πνέει

Λέξεις ψυχής σαράκια

Φωτίζουν τη φαγάνα του χρόνου

Στις φλέβες αίμα Πήγασου

Αλώβητο πρόσωπο στον καθρέφτη

Διασχίζω τσακισμένα ποιήματα

Και βέβαια:

Οι λέξεις ανήκουν στο ποίημα

Το αίμα στον ποιητή.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Ακόμη σκυλιά εδώ και περιστέρια

Διασώζοντας λέξεις οδυνηρές της μόνωσης

Πού ξέμειναν οι ποιητές της γενιάς μου;

Στα ποιήματά τους βρέχει ψιλή γκρίζα βροχή

Κι η θάλασσα τους περιμένει στη σιωπή

Πέτρινοι δρόμοι μιας παγωμένης αποκριάς τους πήραν

Το αίμα ποιος το ακούει;

Αδειάζουν κάποτε τα μάτια σα μελανοδοχεία

Στη διαδρομή μιας νύχτας θαμμένος σε ποιήματα

Μοναδική η αίγλη του έρωτα

Διασχίζοντας τις παρυφές του σκοτεινού ύφαλου

Αδιάφορος στις καθημερινές συναλλαγές

Με το αίμα δοθήκαμε στην εποχή

Με το σώμα, γι’ αυτό λείπουνε κομμάτια

Καταδύσεις των ματιών τώρα χειρονομίες της γλώσσας

 

Όμως να πάλι βρέχει ψιλή βασανιστική βροχή

 

Λέξεις μέσα στις λέξεις   Πλήρης Ονείρων βυθίζομαι

[από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΦΕΓΓΕΙ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Στο λαρύγγι του πρωινού

Στο λίγο φως που φέγγει

 

Τη σκοτεινή ροκανίζω πλευρά του χρόνου

Λέξεις του έρωτα ριπές θανάτου

Πεύκα που τα πήρε η φωτιά

Άνθη της λυγαριάς στα χέρια

Και κάτω από τη μαύρη μουριά ο πεθαμένος

Πίσω από τις λέξεις σπαρακτική ενδοχώρα

Δροσερές διάφανες θάλασσες μνήμης

 

Με λέξεις θρύμματα ταΐζω σπουργίτια

Που ήδη φτερουγίζουν

Στο αμφίβολο φως του επερχόμενου ποιήματος

 

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Σύννεφα βαριά και καπνός

Σέρνεται το τρένο για το λιμάνι

Πίσω από τις λεύκες και τα γιαπιά

Περιστέρια σπιθίζουν στο πλάγιο φως

Και πέφτουν μες το μαύρο

 

Όμως σου λέω προχωράμε

Έστω μ’ αυτά αμετάκλητα

Εκεί στην άκρη του δρόμου

Λάσπες   Σκουπίδια και μικρές ιδιοκτησίες

Και βέβαια ο λόγος μας έχει τη μνήμη μιας ημέρας

Και το χρώμα αναδίπλωσης εκεί κατά το βράδυ

Αλλά βλέπεις επιζεί η φωνή

Έτσι το αίμα δεν σιωπά επιμένει

 

Εκεί στην άκρη του δρόμου

 [από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΡΕΕΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Ρέει η μνήμη της πόλης

Αλλάζει χάνεται το πρόσωπο του ποταμού

Η θάλασσα, η θάλασσα φωνάζω

Πανσέληνος φωτίζει το κουρεμένο μου κεφάλι

Και φεύγουν κάργες στα τείχη

Χάνονται στο μαύρο καραγάτσι

Σημαίες κόκκινες τότε στον γκαστρωμένο ουρανό

Φωνές δαγκώνουν φωνές στην άκρη του χρόνου

Τον άνεμο αγκάλιασαν τον παγωμένο αγέρα

Κέρδη της συναλλαγής της προδοσίας κέρδη

Είχαν σοδειά καλή τ’ αφεντικά

Κι άφησαν πίσω τους πέτρες διατηρητέες

 

Φαρμάκι της αλαζονείας στο αίμα πώς κυλάς;

Πώς κηλίδα μελάνης κρύβεις τον ήλιο;

 

Σιωπηλός ελπίζοντας σε μεγάλη καταστροφή

Παραμένω.

 

ΛΟΓΙΣΤΗΣ

Λογαριθμώντας κέρδη

Καίγεται η πρώτη ύλη του μυαλού

Στο χαρμάνι των ισοζυγίων

 

Πρέσες βογκώντας αναγομώσεις

Μηχανουργεία καμένα λάδια

Ψηλότερα αράχνες υφαντουργεία

Και λαϊκά τραγούδια θηλάζουν εργάτριες

 

Αέρας σκουπίδια υπερυψώνει

Φύλλα της λεύκας στις καμινάδες

Σκουπίζω τα μάτια από τη στάχτη

 

Εδώ   Παραμένω ύποπτος

Στα σκυλιά της καθημερινής συναλλαγής

Ύποπτος και αλώβητος στο καταφύγιο των λέξεων

Γράφοντας ποίηση κλέβοντας το χρόνο!..

 [από τη συλλογή ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989 - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ 1958 - 2010, εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ]

 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ

(τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989)

Λάσπη

Κι ένας ουρανός μελάνη

Ναι   Κάτι χάνεται αργά

Μα δεν το ξέρω

Ή ξέρω και δεν καταλαβαίνω

Ή καταλαβαίνω χωρίς παραδοχή

 

Μουγκρίζει το λεωφορείο στην πρωινή βροχή

 

Αλλά κάτι χάνεται σταθερά

Από τετράγωνο σε τετράγωνο

Από στάση σε στάση

Από τη μια λέξη στην άλλη

Ο χρόνος γλυκόπικρος πολτός

Δεν ραγίζει και ρέει

 

Πεζοδρόμια φεύγουν μάντρες βουλιάζουν

 

Τι σημαίνει   Δαμάζω τον καιρό

Όταν αυτό που μένει

Είναι φως πρωινό παγωμένο σαν κρύσταλλο

Και κάποιες λέξεις στα δόντια

 

Τι σημαίνει

Η δική μου άρνηση κι η δική σας παραδοχή

 

ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΣΦΙΓΜΕΝΗ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ

(… οι νόμοι της αγοράς συμπεριφέρονται σαν το θερμόμετρο… παρακολουθούν τους κραδασμούς της Ιστορίας…)

Η Εταιρεία σε μεγέθη οριακά.   Ούτε μπρος τώρα ούτε πίσω.   Τα εμπορεύματα στις αποθήκες περιμένουν.   Καιρός τα κεφάλαια να περάσουν σε νέες δραστηριότητες.   Η αγορά πάντα δίνει ευκαιρίες.   Σου δώσανε την ανάλυση. 74 56 μεροκάματα.   Μέρες άθλιες της ζωης σου.   Στο επίδομα τώρα και την αναζήτηση.   Μάτια να σε γραδάρουν, να υπολογίζουν την υποταγή της ανέχειας.   Φυσάει Βαρδάρης.   Στις μυλόπετρες ξανά από την αρχή.   Δουλειές καθημερινής εξαθλίωσης.   Όπου νε το χρήμα σε μέτρησαν, σε βρήκανε λειψό.   Χαμηλώνει καπνός στις καμινάδες.   Ψάχνεις στις εφημερίδες, σε οδηγούν σε βρώμικα στενά, σε σκοτεινά υπόγεια.   Παίρνεις πάλι σβάρνα την αγορά.   Ιδρώνουν τα χέρια.   Μέρες αγώνα.   Μέρες χαμένες.   Καίνε τα μάτια. Προχωράς με τη γνώση σφιγμένη στα δόντια!..  [ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ από τη συλλογή του Πρόδρομου Μάρκογλου ΠΑΡΟΔΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ 1989   - συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Πρόδρομου Μάρκογλου ΕΣΧΑΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ, Ένεκεν 2016]

Παρασκευή, 19 Αυγούστου 2022